skarby na półkach

Moi drodzy. Chyba wszyscy łączymy się w tym wspólnym (przedłużającym się) siedzeniu w domu. Jeszcze nie brakuje mi pomysłów, aby zająć moje dzieci czymś kreatywnym, ale boję się, że ten dzień w końcu nastąpi i wtedy będzie dzień odpuszczenia. Co w skrócie oznacza: dobra, oglądaj bajki cały dzień, dobra, baw się wodą, rozlej po całym domu, dobra róbcie, co chcecie tylko dajcie mi chwilę spokoju. Nie mogę narzekać. Moje dzieci są... po prostu dziećmi. Są ciekawe, eksperymentują, poznają granice (najczęściej mojej wytrzymałości ;-)), możemy wyjść na podwórko, po prostu absorbują mnie w całości i chciałabym mieć chwilę tylko dla siebie, np. na czytanie książek. Oczywiście, nie oznacza to, że przestałam czytać w ogóle. Po prostu mam na to mniej czasu niż bym chciała ;-). Dlatego dopiero dzisiaj (czwartek), a nie wczoraj, piszę dla Was wpis o pewnej mandze, która... krążyła w okół mnie od bardzo dawna, ale dopiero teraz miałam okazję się z nią zapoznać.

Nie trzeba tego specjalnie komentować ;-). Panie z Clampa mają dar do rysowania takich... maskotek. W przypadku Magic knight rayearth była to Mokona, tak teraz mamy Kerusia (o, przepraszam. Kerberosa). Pomimo tego, że jest to postać drugoplanowa, no jak się domyślacie, skradła moje serce. Sposób w jaki się wypowiada, styl życia i po prostu urocza powierzchowność, sprawiły, że już od pierwszego spotkania, stał się moją ulubioną postacią. 

Wracając jednak do fabuły.

Sakura szuka kart Clowa, które uciekły z księgi. Jeśli ich nie złapie, na ziemię spadnie nieszczęście. Nie jest to jednak proste zadanie, ponieważ karty mają swój charakter. Nie które są pomocne i przyjacielskie, inne zaś porywcze i agresywne. Sakura musi zmierzyć się z wieloma przeciwnościami by w końcu poddać się ostatecznej próbie.

Ogólnie, podobała mi się ta historia. Jest w niej dużo magii, przyjaźni, miłości i fantastyki. Jak dla mnie, połączenie idealne ;-). Podoba mi się to, że fabuła w Cardcaptor Sakura nie jest jednoznaczna. Połączenie kultury chińskiej i japońskiej  (tak różnią się między sobą diametralnie)jest dla mnie bardzo fascynujące. Dochodzą jeszcze elementy fantastyczne i współczesne, czyli na prawdę nie można się nudzić. Jeśli miałabym się do czegoś przyczepić to chyba tylko do tej miłości. Jak dla mnie, trochę jej za dużo. 

Zdaje sobie sprawę, że to wszystko jest bardzo ogólnikowe, przez co jeszcze bardziej tajemnicze, ale byłabym POTWOREM, gdybym odebrała Wam przyjemność poznania tej historii ;-)

Moi Drodzy. Przed nami ciężki czas. Kwarantanna się przedłuża. Dzieciaki siedzą w domach, pozbawione nie tylko towarzystwa rówieśników, ale i ruchu. Obserwuje to co się dzieje. Na początku myślałam, że w ciągu tych dwóch tygodni wszystko się wyjaśni. Byłam przygotowana na te przymusowe ferie, ale teraz? Cieszy mnie to, że Polacy zostają w domach. Jednak nie wszyscy. Sama miałam ostatnio sytuację, kiedy po upomnieniu starszego mężczyzny żeby zachował środki ostrożności (zdezynfekował ręce) usłyszałam: "nie będziesz mi gówniaro mówić, co mam robić". No cóż. Mogłabym się oczywiście kłócić dalej, ale nie widziałam sensu... Nie jest dobrze. Wszyscy mówią, ze nie osiągnęliśmy jeszcze punktu krytycznego. Mam tylko nadzieję, że ten punkt nie będzie zbyt wysoko... Siedzimy w domu. Niektórzy narzekają, inni szukają zajęcia. Mi się nie nudzi ;-). Wiadomo, ze bywają gorsze dni, zwłaszcza kiedy jedno z moich dzieci postanawia śpiewać (w zasadzie do wykrzykiwać piosenki), a drugie (zdezorientowane) płacze. No miód. Po kilka razy dziennie, ale wiecie co? Nie narzekam. Ja MOGĘ siedzieć w domu i czuję się bezpiecznie, a wszyscy Ci, którzy nie tylko muszą normalnie pracować (np. kurierzy), ale też mieć stały kontakt z osobami zarażonymi (lekarze i pielęgniarki). Takiego komfortu nie mają. Wyobraźnie sobie, że po całym dniu pracy nie możecie przytulić własnego dziecka, w obawie o jego zdrowie i życie. Dorosły zrozumie, a dziecko?

Nie chcę już rozwijać tego tematu. Pomimo, że staram się być pesymistką ;-) patrzę na to wszystko realnie. Zagrożenie trzeba zmniejszać. Stosować się do zaleceń i siedzieć w domu! Na szczęście jest co robić, zwłaszcza jak ma się zapas gazetek od Edipresse Kids.

Jak Wam, moi drodzy mija kwarantanna, bo u mnie to istny rollercoaster. Raz jest fajnie, bawimy się, śmiejemy, wygłupiamy, za chwilę wysłałabym moje dzieci w kosmos albo lepiej siebie i usłyszała... ciszę. Czas kwarantanny to również czas przemyśleń i obserwacji. Nie będę tu poruszać tematów politycznych, bo po prostu mi się nie chce, ale chciałabym poruszyć sprawę, która ostatnio bardzo mnie ciekawi. 

Siedzimy w domu (w większości), spędzamy czas ze swoją rodziną. Często jesteśmy zawaleni obowiązkami domowymi, bo w końcu jest na nie czas. Nie mówię tu o sprzątaniu, czy gotowaniu, ale zauważyłam, że sporo osób wykorzystuje ten czas na jakieś super porządki, czy nawet remont. Okey. Każdy wykorzystuje ten czas jak chce, ale czy nie warto zrobić czegoś tylko dla siebie? Obowiązki nie uciekną, a dokładanie sobie kolejnych rzeczy do zrobienia jest tylko bardziej stresujące. Usiądźmy, odpocznijmy, znajdźmy czas tylko dla siebie. Tak wiem, że przy małych dzieciach (zwierzętach, mężach, żonach ;-)) trudno o chwilę spokoju (chyba, że śpią). Mi się udaje wygospodarować ok. 40 minut na moje... przyjemności. Nie mówię tu oczywiście o czytaniu, bo to przywilej i obowiązek ;-), ale o... ćwiczeniach. Siedzimy w domu, nie ruszamy się. Przez 2 tygodnie raczej nie spasiemy się nie wiadomo ile, ale na pewno rozleniwimy, dlatego zachęcam do aktywności z youtubem ;-). Przyznam szczerze, że dzięki temu, że czekam na tą chwilę relaksu, czas mija mi jakby szybciej. Jakby ktoś bym zainteresowany mogę wysłać parę linków ;-).

Wracając jednak do książek. Dzisiaj mam dla Was historię, która na pewno warta jest uwagi, ale...

Witajcie, moi drodzy w tym trudnym dla Nas wszystkich czasie. Koronaferie, czy jak kto woli kwarantanna to naprawdę poważna sprawa, ale... nie można popadać w skrajności i panikować. Posiedźmy w domu, odpocznijmy, poczekajmy. Patrząc na to, co dzieje się w naszym kraju, pomijając politykę i brak towarów na sklepowych półkach. Muszę przyznać, że jestem oczarowana i zaskoczona. Ależ my się potrafimy się mobilizować, a co za tym idzie, pomagać. Jest mnóstwo świetnych akcji, które warto reklamować, m. in. #zostańwdomu,  #wzywamyposiłki, #czytajksiążki, #grajwplanszowki czy #widzialnareka. Tych akcji można mnożyć w nieskończoność. Polacy się zmobilizowali, pomagają sobie. Szok, przecież jesteśmy takimi niewdzięcznikami i ponurakami. Wiecie jednak, co zaskakuje mnie najbardziej? Dzięki temu, że wielu z Nas zostało w domu, mamy nie tylko czas dla swojej rodziny, czy pasji, ale i kreatywność. Jak widzę ile moich znajomych (w większości są to kobiety) organizuje czas swoim dzieciom, co fajnego mogą robić dzieciaki w domu to jestem w siódmym niebie.. Okazuje się, że większość ma pomysł na siedzenie w domu i nie jest to oglądanie seriali. Szczerze? Korzystam z tych wszystkich inspiracji i chętnie się nimi dzielę. Może to nie jest taka pomoc jak zrobienie komuś zakupów, ale uważam, że też jest potrzebna. Dlatego dzisiaj mam dla Was kolejne hity od Alexandra ;-)

Puzzle. Wzory Kolory.

Zacznijmy od gry, która spędza mi sen z powiek. Dosłownie. Odkąd ta gra pojawiła się w naszym domu, Janek budzi mnie o 6 rano żeby grać. Nie oszczędza mnie nawet w niedzielę! Gramy codziennie i to często po parę godzin. W grze chodzi o to żeby dopasować kolor, lub fakturę do odpowiedniego obrazka. Bardzo podoba mi się to, że dziecko nie tylko szuka odpowiedniej barwy, ale i szczegółów. Janek jest zachwycony, ale Klara też bardzo chętnie układa. Nie wiem o co chodzi z tymi tabliczkami i puzzlami, ale moje dzieciaki je uwielbiają. Tak jak przy poprzednim wpisie prezentowałam Wam tabliczki do nauki pisania cyfr TUTAJ, które nadal są często przez nas używane, tak jak doszły teraz te puzzle to znowu jest szał :-).