Czwartek. Mangowy czwartek! Juhu! Mam dzisiaj dla Was coś specjalnego. Historię, które trochę straszy, trochę bawi, ale również składani do refleksji. Jakiej? Zaraz się wszystkiego dowiecie.

Sadako i Koniec Świata.

Zgarnąć z półki?

Tytuł:               Sadako i Koniec Świata

Autor:              Koma Natsumi

Wydawnictwo:  Waneko

Tłumaczenie:   Agnieszka Zychma

 Mangowy czwartek! Przyznam szczerze, że bardzo lubię tę serię wpisów na moim blogu. Zwłaszcza kiedy mam dla Was bardzo wyjątkową historię. Taką, jak ta dzisiaj.

Cieniemnie pani

Członkowie rodu Shadow nie mają oblicza. Gdyby nie ubrania, które noszą można by ich wziąć za cienie. Dlatego każdy z nich posiada swoją żywą lalkę mającą służyć jako oblicze. Pani Kate Shadow jest właścicielką Emilico. Nie miała jeszcze swojego debiutu, więc nie może uznawać się za pełnoprawnego członka rodu, a co za tym idzie, nie może nawet wychodzić z pokoju. Jej lalka jest w pełni oddana swojej pani. Jednak Emilico różni się od innych. Jako oblicze członka rodu Shadow powinna myśleć tylko o tym jak zadowolić swoją właścicielkę. Właściwie nie powinna nawet samodzielnie myśleć, zdając się w tej kwestii na Panią Kate. Jednak Emilica odczuwa bardzo różne emocje. Myśli o innych, nie zostawia przyjaciół w potrzebie oraz... jej myśli biegną zdecydowanie dalej niż granica domu, w którym służy. Jak potoczą się losy lalki indywidualistki i czy przez to Pani Kate będzie miała jakieś problemy? Jakie tajemnice odkryje Emilico przemierzając rezydencję? Tego możecie się dowiedzieć z nowej mangi So-ma-to.

Mroczne cienie.

Cienie są mroczne z natury. Przecież powstają przez zasłonięcie źródła światła. Jak to się stało, ze ród Shadow stracił swoje oblicza i egzystują jako cienie? Tego nie wiem, ale mam nadzieję, że So-ma-to ma na to jakiś fajny pomysł. Sama kreacja świata wydała mi się dziwnie znajoma. Kreskę też już gdzieś widziałam. Nie musiałam długo szukać. Okazuje się, ze twórca Shadow House stworzył również Kuro, o którym miałam okazję już pisać.

Czy może być bardziej mrocznie? A co powiecie, kiedy Wam powiem, że Ciemnie (członkowie rodu Shadow) wydzielają sadzę, z której mogą powstawać potwory? To nadaje tej historii fajny, horrorowaty klimat. Jeśli miałabym to z czymś porównać to pierwszym tytułem, który nasuwa mi się na myśl jest uwielbiany przez wielu, The Promised Neverland.

Zgarnąć z półki?

Tak! Widzisz okładkę mówisz o, coś ciekawego. Zaczynasz czytać i wciąga się mroczny cień tej historii. Czekam z niecierpliwością na kolejne tomy!

Za możliwość poznania rodu Shadow, dziękuję Waneko.

 Tak wiem jaki jest dzisiaj dzień, dlatego pomyślałam, ze przedstawię Wam historię, która bardzo odpowiada specyficznemu klimatowi tego święta. No może delikatnie odbiega od tematu, ale na pewno ma jakieś punkty wspólne ;-).

Jak brat z siostrą.

Kyouichi Sukami pochodzi z rodziny egzorcystów. Ma starszą siostrę, która bardzo mu imponuje. Pewnego dnia dziewczyna znika. Główny bohater postanawia ją odnaleźć. Jednak jak odnaleźć kogoś, kto przepadł bez wieści? Jedyną wskazówką jest kronika duchów, którą zostawiła dziewczyna. Kiedy pewnego dnia pojawia się tajemnicza bogini śmierci, oferująca swoją pomoc w odnalezieniu starszej siostry, Kyouchi zgadza się na to bez zastanowienia. Czy współpraca z nieznajomą okaże się dobrym pomysłem? Natsumegu Seiju przygotowała sporo niespodzianek.

Urban legends.

Chyba właśnie to urzekło mnie w tej historii. Autorka naprawdę odrobiła pracę domową jeśli chodzi o miejskie legendy. Widać, że lubi tę tematykę i ją zna. W Kronice Duchów możemy przeczytać o zupie żółwiowej, chwiejejach, czy grze w kokkuriego. Mamy też wymyślone historie, tj. o człowieku gumie, czy kosmitkach. Całość wypada naprawdę bardzo fajnie. W między czasie autorka zdradza również skąd czerpała inspiracje. Przyznam, że o większości tytułów nie słyszałam, ale na pewno nadrobię, ponieważ lubię takie okultystyczno-horrorowe klimaty.

Historia mi się podoba. Jest parę rzeczy, do których można by się przyczepić, rozwinąć poszczególne wątki, ale jako całokształt jest naprawdę wciągająca. Tylko... denerwowała mnie kreacja postaci. Są dla mnie jakieś płaskie, jednowymiarowe (chociaż nawet fabułą dzieje się w paru wymiarach!), w pewnym momentach wręcz banalne i prymitywne. 

Zaskoczeniem był dla mnie wątek kazirodczy (a w zasadzie jego zamiar, bo do niczego nie doszło). Ciekawie spajał fabułę, ale finalnie jakoś się rozmył. Może to ze względu na ilość tomów (3), historia w pewien sposób została uproszczona, ale moim zdaniem, jak już decydować się na takie kontrowersyjne tematy to dobrze by było doprowadzić je do końca.

Zgarnąć z półki?

Tak. Jest to na pewno wciągająca historia. Elementy horroru i urban legends fajnie komponują się z tą fabułą. Jednak nie jest to manga dla wszystkich. Erotyczne wstawki i kontrowersyjne tematy (kazirodztwo, kanibalizm, brutalne morderstwa) nie wszystkim przypadną do gustu. Mi się podobało. To była ciekawa lektura, ale tak jak mówię, nie wszyscy by się w tym odnaleźli.