Niedziela. A ja postanowiłam nadrobić trochę zaległości, bo z chorym dzieckiem w domu (nawet jednym) ciężko coś ogarnąć. Na szczęście Janek czuje się lepiej i mam nadzieję, że za parę dni wszystko wróci do normy.

Tymczasem mam dla Was recenzję piątego tomu Pamiętników Wisienki.

Pamiętniki Wisienki. Od pierwszych śniegów do Perseidów.

Wyparta trauma.

Czy to koniec pamiętników Wisienki?

Zgarnąć z półki?

Tytuł:              Od pierwszych śniegów do Perseidów.

Seria:               Pamiętniki Wisienki

Scenarzysta:    Joris Chamblain

Ilustracje:         Aurelie Neyret

Wydawnictwo:  Egmont

Premiera:         27.10.2021

 Dzisiaj kolejny raz pozwalam sobie na odstępstwo od mangi. Wszystko dlatego, że jestem totalnie oczarowana tą historią i chciałabym podzielić się z Wami moimi przemyśleniami na ten temat.

O Wisience pisałam już >>TUTAJ<<. Już wtedy byłam zachwycona. Nie sądziłam, że poprzednie tomy tej historii tak mnie zauroczą. A wszystko dlatego, że...

Zacznijmy od tego, co widać na pierwszy rzut oka. Aurelie Neyret stworzyła przepiękne grafiki, które idealnie wpasowują się do klimatu tej historii. Kolorystyka, chociaż dość intensywna nie dodaje tej historii mocy, wręcz przeciwnie. Wygładza ją i sprawia, że toczy się spokojnym, wręcz nostalgicznym rytmem.

Skamieniałe ZOO to moja ulubiona historia. Gdybym czytała Pamiętniki Wisienki w chronologicznej kolejności, na pewno zakochałabym się już przy pierwszym tomie. Na szczęście zaczęłam od 4, więc byłam tylko zauroczona ;-).

Wisienka chce zostać wybitną pisarką. Dzięki wrodzonej ciekawości i pogodnemu usposobieniu szybko zaprzyjaźnia się z panią Des Jardins, autorką wielu bestsellerów. Nowa znajoma proponuje aby Wisienka w ramach ćwiczeń opisywała ludzi, którzy ją zaciekawią. Wymyślała im historie lub poznawała te prawdziwe. Pewnego dnia główna bohaterka zauważa człowieka, który niesie duże puszki farby i tak zaczyna się ta historia.

Byłam oczarowana tym, jak rozwijała się ta historia. Wisienka nie tylko odkrywa tajemnicę tajemniczego malarza, ale również odkrywa kawałek zapomnianej historii miasta. Nie mogłam się od niej oderwać, a kiedy skończyłam czytać pierwszy tom, nabrałam ochoty na więcej.

Księga Hektora

Kolejny tom przygód Wisienki opowiada o samotności i stracie. Tak wiem, brzmi strasznie i dołująco, ale uwierzcie mi, że ta historia wcale nie jest taka ponura. Podoba mi się to, że główna bohaterka dostaje bardzo ważną życiową lekcję na temat tego, że nie zawsze warto odkrywać prawdę za wszelką cenę krzywdząc przy tym innych. 

Trzeci tom Wisienki najmniej mi się podobał. Historia oczywiście jest bardzo ciekawa, ale zabrakło mi trochę tego specyficznego klimatu poprzednich części. Wisienka pomaga Sandrze w odnalezieniu skarbów ukrytych przez jej tatę. W ten sposób nowa przyjaciółka głównej bohaterki ma poradzić sobie z traumą z dzieciństwa. Tym razem Wisienka również odkryje tajemnice i połączoną z nimi historię, która sprawi, że wiele spaw zostanie wyjaśnionych i dzięki temu zrozumianych.

Czekam na kolejne tomy przygód Wisienki, ponieważ jej historie jest po prostu magiczna!

Tytuł:              Pamiętniki Wisienki

Scenarzysta:    Joris Chamblain

Ilustracje:         Aurelie Neyret

Wydawnictwo:  Egmont

Za możliwość przekonania się, że Wisienki są smakowite, dziękuję Wydawnictwu Egmont.

 Niedziela to u nas dzień bajek. Dzieciaki mają dostęp do nich bez ograniczeń. Najczęściej jednak wygląda to tak, że trochę pooglądają, a później idziemy się bawić, grać, układać, cokolwiek. Dzisiaj  było trochę inaczej. Nie wiem, czy to przez pogodę, czy może dopadł nas jakiś ogólny niechciej. Dzisiaj potrzebowaliśmy po prostu totalnego odpoczynku. Tak naprawdę prawie nie ruszaliśmy się z kanapy. Było oczywiście trochę czytania i innych rozrywek, ale większą część dnia oglądaliśmy bajki. 

Przestałam ciskać się o oglądanie bajek. Kiedyś bardzo pilnowałam żeby moje dzieci zbyt dużo czasu nie spędzały przed monitorem. Nadal uważam, że są ciekawsze formy spędzania czasu, ale od czasu do czasu można sobie pozwolić na taki relaks. Dlatego kiedy dzisiaj dzieciaki oglądały, ja nadrabiałam lektury i chciałabym się podzielić z Wami moim nowym odkryciem.

Nie będę wypowiadać się, co do poprzednich tomów z tej serii, ale opowiem Wam co nie co, o tym, co dzieje się w czwartej części. 

Wisienka kończy właśnie 12 lat. Urodziny świętuje ze swoimi przyjaciółkami, ale główny prezent czeka na nią po przyjęciu. Mama zabiera ją na tygodniowe wakacje do Dworku 100 tajemnic, w którym przez cały okres pobytu w pensjonacie będą rozwiązywać różne zagadki. 

Niby nic specjalnego, historia jakich wiele, ale... tak jak Wam wcześniej wspomniałam to chodzi przede wszystkim o to, co reprezentuje Wisienka. Jest to dziewczynka, które bacznie obserwuje świat, dostrzegając detale, które (niby bez związku) tworzą naszą rzeczywistość. Kiedy przychodzi jej rozwiązać zagadkę, zabiera się za nią bardzo dojrzale i skrupulatnie (tworząc zapiski), czy jednak jest to tajemnica, która powinna ujrzeć światło dzienne? Co poszło nie tak i dlaczego zagadka wymyślona na potrzeby Dworku 100 tajemnicy ma odniesienie do realnego świata? Coś tu ewidentnie się nie zgadza.

Podoba mi się też to, w jaki sposób główna bohaterka zbiera informacje. Tworzy bardzo klarowne notatki i zapiski, które nawet mnie zainspirowały do tworzenia czegoś w rodzaju mapy myśli.

Podobało mi się też to, że główna bohaterka (przypomnijmy, 12 latka) pomaga w rozwiązaniu problemów dorosłych, które tak naprawdę nie powinny jej dotyczyć. Byłam zaskoczona rozwiązaniem zagadki Bogini bez oblicza, ale to tylko sprawiło, że koniecznie muszę poznać poprzednie części i czekać z niecierpliwością na nowe. 

Tytuł:              Pamiętniki Wisienki

Scenarzysta:    Joris Chamblain

Ilustracje:         Aurelie Neyret

Wydawnictwo:  Egmont

Premiera:         20.01.2021

Za możliwość zaskoczenia się tą historią, dziękuję Wydawnictwu Egmont.