Gram z Adamigo.

Witajcie Kochani, kolejny tydzień za Nami, a ja mam wrażenie, że minęło znacznie więcej czasu, ale jak się siedzi w domu z dwójką chorych dzieci to parę dni wydaje się wiecznością. Na szczęście bobasy czują się już lepiej i wszystko wraca do normy. A ja mogę spokojnie zająć się... wszystkim ;-). Kto mnie śledzi na Instagramie, ten wie jak wygląda mój dzień. Kiedy dzieciaki są w domu, sprzątam jakieś 4 razy dziennie ;-), nie licząc obiadu, czytania, spacerów i całej reszty. Oczywiście, zawsze jest u mnie syf i nic nigdy nie jest zrobione, ale... liczą się chęci ;-).

Przy dwójce chorych maluchów ciężko jest robić cokolwiek. Klara była tak chora, że nie miała siły ani ochoty dosłownie na nic. Leżała, oglądała bajki. Dałam jej spokój, ale czytanie jest obowiązkowe, więc to jej nie ominęło ;-). Za to Janek przechodził chorobę po męsku. Miał tylko katar, ale był trzy razy bardziej marudny niż Klara ;-). Kiedy zaczęło ją puszczać od razu wzięłyśmy się do... grania ;-). Tym razem padło na gry od Adamigo. Czyli, coś fajnego i edukacyjnego <3

Zwierzaki i ich przysmaki

Zaczęłyśmy od czegoś łatwego. Klara w końcu nie była jeszcze na siłach, a nie chciałam jej zamęczać. Szczerze powiedziawszy bałam się trochę, że bez podpowiedzi nie ogarniemy wszystkich przysmaków, jakby był tam jakiś kameleon? Co jedzą kameleony ? Albo żyrafa? Niby takie znane zwierzęta a nie mam pojęcia co jedzą. No na pewno nie mięso ;-) Na szczęście są same znane zwierzęta a dodatkowo przysmak pasuje tylko do określonego zwierzęcia. 

Jak zobaczyłam przysmak psa to się bardzo zaskoczyłam ;-). Okey, mam w dwa psy, uwielbiają kiełbasę, ale zazwyczaj w takich puzzlach dla dzieci przysmakiem jest kość. Zawsze. Podoba mi się to, że Adamigo realnie podeszło do tej kwestii. Okey pies zje i kiełbasę i kość, ale nie oszukujmy się pierwsza zniknie kiełbasa. Kość to taki deser ;-).

Kukurykuuuu !!!

Super gra rodzinna!. Uśmiałam się, powygłupiałam, no i wiadomo. Przegrałam ;-)

Zabawa polega na naśladowaniu odgłosów zwierząt, wiadomo kto pierwszy ten lepszy, są krowy, kaczki, pies, owce, no i kogut, za którego dostaje się dodatkowe robaczki (punkty). Zasady są proste i dzieciaki nie mają żadnego problemu w zrozumieniu ich. Gra niby od 3+, ale Janek też próbował, także z małą pomocą i On się dobrze bawił ;-)

Klarze najbardziej podobała się grafika. To już nawet nie chodziło o wygraną tylko żeby zdobyć kolejnego pieska, "bo ładny jest".To chyba była jednak przemyślana taktyka, bo ograła mnie no praktycznie do zera ;-). Coś czuję, że to będzie jej ulubiona gra do ogrywania matki, także zdecydowanie polecam.

Czyj to cień?

Mój faworyt. Zasiadłyśmy do niego z pewną dozą sceptycyzmu. Bałam się, że Klara nie poradzi sobie z elementami, jak cień, a że szybko się denerwuje, myślałam, że rzuci w kąt. Głupia ja. Zapominam, że Ona nie ma ciągle dwóch lat i jak przystało na normalnego małego człowieka - ciągle się rozwija. Gra bardzo jej się spodobała. Jest parę wariantów gry, ale nam najbardziej podoba się pierwszy, czyli mamy rzeczy, szukamy cienia. Ćwiczy spostrzegawczość, uwrażliwia dziecko na szczegóły, uczy rozpoznawała konturów. Jak dla mnie strzał w dziesiątkę. Odkąd ta gra pojawiła się w naszym domu (i Klara jest wystarczająco na siłach), gramy codziennie. To chyba najlepsza rekomendacja :-)

Za gry serdecznie dziękuję Adamigo :-)

Tak nam upłynął tydzień chorowania. Cieszę się, że mogę dać moim dzieciom coś więcej niż telefon z włączonym Youtubem. Oczywiście to też jest potrzebne, no ale bez przesady, dzięki dzieciom można znowu bezkarnie grać w różne gry i czerpać z tego radość ;-).

W środę pokaże Wam coś, co bardzo pomaga mi w budowaniu odporności moich bobasów :-) Ciekawi?