małe kroczki.

Ahojm załogo ;-) Mamy dzisiaj piękny, jesienny, poniedziałkowy poranek, więc...trzeba brać się do roboty! Niestety nie żyjemy w żadnym bajkowym świecie, gdzie samo się sprząta i zrobi, a my możemy leżeć i pachnieć, więc:

#fitgeekmama

Udało się! Jest sukces, 1,5 kg mniej. Uważam, że jest to dużo zasługa grypy żołądkowej, ale i tak jestem zadowolona. Jest to kolejny mały krok, którzy przybliża mnie do celu, więc nie ma się co poddawać i zniechęcać tylko trzeba cisnąć do przodu. Zauważam już małe zmiany w moim wyglądzie. Spodnie nie są takie opięte, mam ogólnie więcej luzu w ubraniach, a przecież to dopiero początek. Muszę przyznać, ze takie rzeczy cieszą i motywują, bo chociaż dalej wyglądam jak Obelix w spodniach z wysokim stanem, to wiem, że to tylko kolejny etap mojej drogi, która prowadzi do zamierzonego celu. 

Problemem znowu jest ruch i ćwiczenia, ponieważ po ciężkich nocach (nadal ząbkowanie) nie mam siły na cokolwiek, a wieczorem marzę tylko o tym żeby się położyć. Mam nadzieję, że to tylko chwilowe problemy i nie długo zacznę już na poważnie jakieś konkretne treningi, bo nie wyobrażam sobie pojechać na Runmageddon nieprzygotowana, tak jak Wam kiedyś wspominałam, utrata wagi to nie wszystko, trzeba jeszcze mieć trochę kondycji.

#recencje

Skończyłam "Śmiertelne Oczyszczenie". Podobało mi się. Ostatnie 200 stron przeczytam prawie na raz ;-). Gdyby nie dzieci pewnie skończyła bym o wiele wcześniej. Co trzeba powiedzieć o tej książce, na pewno jest to typowa młodzieżówka, ale oczywiście w dobrym znaczeniu. Młodzi ludzi szybko się nudzą, a Agata Polte nie pozwala na to swoim czytelnikom, akcja toczy się bardzo prędko i nie zwalnia choćby na moment. Dlatego książkę czyta się bardzo szybko i ciężko się oderwać. Co mi przeszkadzało? Niektóre relacje między bohaterami, wydaje mi się, że po prostu jestem za stara na takie szczeniackie zachowania i dlatego trochę mnie drażniły, ale nie jest to dominujący element fabuły, więc da się go przeżyć. Jestem bardzo ciekawa jak potoczą się losy Kai i Gangu Żmij, z chęcią poznałabym bliżej losy niektórych bohaterów, mam nadzieję, że autorka nie pozwoli długo czekać na kontynuację serii.

Zaczęłam Węża z Lasu Cedrowego Aleksandra R. Michalaka, wyd. Replika. Zaczęłam to już raczej nie jest dobre słowo, bo jestem w połowie ;-). Muszę przyznać, że niewiele czytam thrillerów, skupiłam się raczej na fantastyce i literaturze dziecięcej. Dlatego z wielką przyjemnością odkrywam ten gatunek. Być może dla fanów dreszczowców nie jest to nic nadzwyczajnego, jednak dla mnie to zupełnie inny świat. Jestem zaskoczona, oczarowana, wciągnięta i zaniepokojona. Na pewno nie jest to mój ulubiony gatunek, ale widzę, ze odnajdę w nim coś dla siebie. Wąż z Lasu Cedrowego opowiada historię o pewnym projekcie, który nie wszystkim przypadł do gustu. Bogaty biznesmen zamarzył sobie stworzenie biblijnego zoo, w którym będą zwierzęta opisane na stronach Biblii. Wszystko było by okey, gdyby nie dziwne śmierci jego współpracowników tworzących ten projekt. Ale co tam się dzieje i kto to wszystko próbuje ogarnąć to już historia na własną rękę ;-) Na pewno podzielę się w Wami końcową opinią :-)

Ostatnio Jankowi czytałam Awanturę w bajkach Agnieszki Olejnik, wydawnictwa Adamada. Ależ mi się to podobało. Uwielbiam takie alternatywne historie, kiedy wszystko dzieje się na opak. Sama często zastanawiałam się jak naprawdę nazywają się postacie z bajek, w końcu Kopciuszek, Śpiąca Królewna, Czerwony Kapturek na pewno miały jakieś inne imiona. Tak, tak wiem, że większość z tych bajek została zainspirowana ludowymi podaniami spisanymi przez braci Grimm lub innych bajkopisarzy, ale ja tu mówię o takiej czystej, prostej dziecięcej ciekawości ;-). Gorąco Was zachęcam do tej książki, ponieważ jest niesamowicie... bajkowa. To co tam się dzieje przekracza skalę...wyobraźni :-)

#parenting

W moim życiu rodzinnym raczej niewiele się dzieje. Przedszkole, spacery, weekendy, zabawa itp, aleee... jutro Janek kończy rok. Nie mam pojęcia kiedy to zleciało, przecież dopiero co się urodził! Nie zmienia to jednak paru rzeczy:

1. Bałam się bycia rodzicem chłopaka, jeszcze w ciąży miałam mieszane uczucia, a tymczasem okazuje się, że jak się kocha to bezwarunkowo, niezależnie od płci ;-)

2. Porównywanie Janka do Klary nie ma sensu, bo to zupełnie inni ludzie. ( Tak na początku zakładałam, że będzie jak z Klarą i miałam ułożony plan ;-))

3. Już wiem dlaczego teściowe potrafią być takie wredne. Przecież mój ukochany Synio zasługuje na to, co najlepsze! ;-)

To oczywiście przemyślenia traktowane z przymrużeniem oka. Bycie rodzicem to zawsze wyzwanie i niewiadoma, ale jak już się w tym odnajdziesz to popłyniesz dalej ;-)

Kochane, mówicie o praniu. O tym to ja nawet nie wspominam, u mnie ciągle leży masa ubrań do prania wysokości góry lodowej ;-). Mój mąż ma tendencję do zostawiania ubrań wszędzie, gdzie się da i kiedy już, już myślę, że mało mi zostało, wystarczy, że przejdę się po domu i podwórku i moje ciche nadzieje znikają. Jednak jak widać każdy ma taki wyznacznik rodzinnego życia i to cieszy najbardziej :-)

Udało mi się:

Dzięki zachęcie Kobiecej Intuicji zaczęłam oglądać serial Euphoria. Ale to jest...dobre. Całkowicie się wciągnęłam, a zaraz za mną wciągnąć się mój mąż. Niestety jest tylko jeden sezon, ale naprawdę wciąga!

Jeśli macie jakieś propozycje serialowo - filmowe, to ja chętnie ;-)