nie będę mędrkować

Nie wiem jak to się stało, że mamy już połowę lipca. Pogoda nie rozpieszcza i większość czasu trzeba siedzieć w domu. Jednak jak ktoś mądry powiedział NIE MA złej pogody na spacer. Dlatego dzisiaj śpieszę z paroma fajnymi pomysłami, które podczas minionego tygodnia wykorzystywałam :-)

#fitgeekmama

Nie jest źle, nie jem po 18, piję dużo wody, słodkie przekąski są na razie ograniczone, nie długo całkiem się od nich powstrzymam ;-). Spacery, zabawy na powietrzu pozwalają zmniejszyć trochę tkankę tłuszczową. Więc bez spiny, ale do przodu :-)

Tamten tydzień miałam bardzo zajęty, ponieważ musiałam napisać parę recenzji dla portalu Sztukater.pl, artykuł dla Wspólne Inspiracje oraz dla Koło Kultury, co w połączeniu z macierzyństwem na cały etat spowodowało, że jestem daleko w tyle z serialami i filmami, które chciałam obejrzeć. Na szczęście ten tydzień będzie raczej spokojniejszy i (prawdopodobnie) cieplejszy. Oznacza to, że w końcu będzie się można więcej porobić na dworze i może basen wróci do łask ;-).

Nie oznacza to jednak, że nic dla Was nie przygotowałam :-). Dzisiaj mam dla Was...totalne skarby :-). Zacznę od książek dla dzieci. Kiedy byłam mała bardzo lubiłam przeglądać te książki, ponieważ były zupełnie inne od tych znanych z pólek. Różniły się tym, że ilustracje były...trójwymiarowe, co w latach 90 ubiegłego wieku było zupełnie niespotykane. Historie niby znane, bo "Jaś i Małgosia" oraz "Czerwony kapturek", ale to, co stworzył Vojtech Kubasta niesamowicie zapadło mi w pamięci i jak tylko zobaczyłam, że seria jego książek została wznowiona, musiałam je kupić. Na razie mam tylko dwie, ale już idą do mnie kolejne ;-). W serii jest : " Jaś i Małgosia", "Czerwony Kapturek", "Kot w Butach" i " Królewna Śnieżka". Klara dwoma pierwszymi jest po prostu zachwycona i czytamy je codziennie. Wiem, że teraz takich książek jest sporo, ale te pierwsze są zawsze niezapomniane :-)

Teraz coś dla starszych ;-). Zaczęłam 3 tom Viriona Andrzeja Ziemiańskiego wydawnictwa Fabryka Słów. Niestety już (po 100 stronach) boję się, że będę zawiedziona. Wydaje mi się, że autor strasznie uciął fabułę. Wszelkie niuanse i labirynty fabularne zaczynają się prostować. Wiem, że jest to przed ostatni tom tej historii, ale moim zdaniem Andrzej Ziemiański poszedł na straszną łatwiznę. Bardzo lubię jego twórczość. "Achają" byłam zachwycona. Dlatego tak chętnie zasiadłam do kolejnej serii dziejącej się w tym uniwersum. Jednak o ile śmiało mogę powiedzieć, że pierwszy tom był na prawdę wciągający, tak drugi już mniej, a trzeci... obawiam się, że jest tendencja spadkowa. Chociaż jest parę ciekawych elementów, które czyta się z zainteresowaniem. Jak będzie, na pewno napiszę jak skończę. 

Jak widać na załączonym obrazku. Nad okładką też się nie napracowali, ponieważ ta z trzeciego tomu bardzo przypomina tą z pierwszego.

A teraz coś dla młodych i starych. Tak jak pisałam pogoda nie rozpieszczała nas w ubiegłym tygodniu. Albo padało albo było mokro, ciężko było wyjść i pobawić się na świeżym powietrzu chociaż przez chwilę. Jednak kiedy już było to możliwe to... w ruch poszła kreda. Moje dzieciaki są jeszcze bardzo małe i ciężko je zainteresować na dłużej. Jednak coś tam udało się zorganizować:-). Wymyśliłam grę, która polega na pokonywaniu pól niczym pionek, ale... najpierw trzeba wykonać jakieś zadanie. Na asfalcie (u mnie jeździ malo samochodów, ale to może być i chodnik i szlaczek narysowany patykiem na ziemi) narysowałam prostego wężyka z dość dużymi polami (tak aby zmieściła się noga dziecka), na jednym końcu napisałam start, na drugim meta i zaczęliśmy zabawę :-). Zadania były proste i dopasowane do dzieciaków, np. policz słupki (4), przynieś wiaderko piasku, skacz jak żabka 5 razy, itp. Trudno było mi pod koniec wymyślać zadania, ale dzieciaki bawiły się przednio. Dlatego podsyłam Wam linka do paru interesujących zabaw z użyciem kredy. Tutaj 

#nie będę mędrkować 

Macie rację, że nie mogę oceniać innych rodziców zbyt surowo. Nie taki miałam zamiar. Chodziło mi bardziej o zwrócenie uwagi, że za mało czasu poświęcamy dzieciom, wysługując się telefonami, czy innymi gadżetami. Sama jestem matką i wiem, że sporo rzeczy robię źle. Wszystko dlatego, że jestem też człowiekiem (tak, wiem, że matki to superbohaterki) i mam swoje granice oraz nawyki. Staram się jednak wykorzystać czas kiedy moje dzieci są małe (bo podobno kiedyś urosną) i wtedy one nie będą chciały się ze mną bawić. Czy moje dzieci korzystają z telefonu? Klara tak, może o ile chce obejrzeć sobie bajki przed senem, a potem idziemy do łóżka czytać książki. Janek z racji wieku (9 miesięcy) nie korzysta z takiej formy spędzania czasu. Jednak będąc realistką i znając współczesne realia wiem, że i na niego przyjdzie czas.

#Inspiracje

Dla rozluźnienia atmosfery podsyłam Wam kolejny kawałek, który bardzo wpada w uchu, a przy tym pozytywnie nastraja na resztę tygodnia :-)