Położna z Auschwitz Magdy Knedler wydawnictwa Mando

Witajcie w ten jakże piękny poniedziałek kiedy ferie na lubelskim dobiegły końca ;-). Nie żeby było mi strasznie źle z dwójką dzieci w domu, ale nawet Klara już nie mogła się doczekać kiedy wróci do przedszkola. Jednak kontakt z rówieśnikami i różne zajęcia są jej potrzebne. A ja będę miała chwile spokoju w ciągu dnia. Każdy zadowolony ;-).

Jak pewnie większość z Was wie, dzisiaj, tj. 27.01 obchodzimy Dzień Ofiar Holokaustu. Więc i u mnie nie może zabraknąć literatury obozowej. Jednak zanim do tego przejdę, chciałabym Wam przedstawić mój stosunek do tematu. To nie jest tak, że staram się go unikać, nie widzieć, czy zapomnieć, że coś takiego miało miejsce, ale ogrom zniszczeń i śmierci jest dla mnie przerażający. Bardzo przytłacza mnie to i dołuje. Studiowałam w Lublinie. Zrządzenie losu sprawiło, że mój wydział mieścił się na przeciwko Majdanka. Nic tak nie psuje humoru, jak wychodzenie z zajęć i patrzenie na obóz koncentracyjny. Człowieka od razu ogarniają ponure myśli. Wystarczył mi sam widok. Nigdy nie miałam dość siły żeby zwiedzić to miejsce. Za każdym razem kiedy myślę o takich obozach, pytam się w myślach JAK? Jak to możliwe, nie rozumiem tego i nie chcę wiedzieć za dużo. Jednak literaturę obozową od czasu do czasu czytam. TUTAJ na przykład macie moją recenzję Tatuażysty z Auschwitz. Dzisiaj mam dla Was historię bardziej tragiczną, szokującą i druzgoczącą, niż.. przejaskrawiona rzeczywistość obozu, która nie oddaje tego piekła...

Położna z Auschwitz

Bo o niej mowa, wstrząsnęła mną. Bardzo ciężko mi się ją czytało, robiłam przerwy, chodziłam po pokoju zatopiona w myślach, nie jest to literatura dla każdego, ale uważam, ze każdy powinien mieć siłę aby spojrzeć na to, co się wydarzyło. Zacznę jednak od krótkiego opisu.

Przejmująca opowieść o Stanisławie Leszczyńskiej.

W piekle obozu koncentracyjnego ocaliła tysiące dzieci.

Do KL Auschwitz trafia kolejny transport więźniarek. Wśród nich jest położna z Łodzi, która na własną prośbę zaczyna pracę w nieludzkich warunkach: bez wody, podstawowych narzędzi medycznych i leków. Porody przyjmuje na piecu przykrytym starą derką. Wielokrotnie ryzykuje życie, przeciwstawiając się rozkazom bezwzględnego Josepha Mengele. Robi wszystko, by chronić dzieci przed okrutnymi eksperymentami. Wspiera młode matki, którym siłą odebrano niemowlęta i wysłano je do Rzeszy. Albo na śmierć…

W Auschwitz nie była Stanisławą Leszczyńską. Była Mamą. Była nadzieją.

"Położna z Auschwitz" to dramatyczna opowieść inspirowana bohaterskim losem Stanisławy Leszczyńskiej. Polska położna odebrała w Auschwitz ponad 3 000 porodów, podczas których nie umarło żadne dziecko, żadna kobieta.

Jestem kobietą i matką. Odkąd urodziły się moje dzieci, nie mogę słuchać tak okrutnych historii. Jestem w stanie wyobrazić sobie, co czuły te kobiety. Jednak jeśli dołożyć do tego obozową rzeczywistości... nieee... to chyba jakaś pomyłka. Nie można skumulować tyle zła w jednym miejscu, przecież to nierealne.

Nie mogę powiedzieć, że ta książka wnosi coś nowego do tematu. Jest obóz, tragiczne warunki i ludzie, którzy muszą tam żyć lub walczyć o przetrwanie kolejnego dnia. Tutaj nic się nie zmienia. Ale...sposób narracji, zwięzłe opisy i klimat jaki ma ta książka to zupełnie co innego. Bardzo podobała mi się postać mamy, ale nie jako położnej w Auschwitz, ale kobiety, która realizuje się na każdej płaszczyźnie - dom - rodzina - praca. Złapałam się na tym, że było dla mnie totalnym absurdem to, że Stanisława Leszczyńska ucząc się w Warszawie, nie odwiedzała rodziny w weekendy. Przecież to jest 140 km (najkrótszą trasą), moment! No tak, zapomniałam tylko, że to było przed II Wojną Światową, czyli ponad 80 lat temu...

Porażał mnie również spokój mamy, jej bierność w sytuacjach najwyższego okrucieństwa. W takich momentach człowiek zadanie sobie pytanie a co ja bym zrobiła w takiej sytuacji? Nie wiem jaka postawa byłaby lepsza, nigdy się nie dowiem, ale postać Stanisławy Leszczyńskiej zostanie w mojej pamięci na bardzo długo.

Magda Knedler dała się już poznać czytelniom do swojej najlepszej strony. Skrupulatnie zbiera materiał, potem go analizuje żeby wreszcie usiąść i napisać coś, co nie może przejść bez echa. Myślę, że jej najnowsza książka Położna z Auschwitz będzie jedną z najbardziej poczytnych w tym roku.

Nikogo oczywiście nie namawiam do przeczytania Położnej z Auschwitz. Bo nie każdy chce czytać tak dołujące historie. Jednak jeśli już zdobędziecie się na taką wewnętrzną siłę to polecam.