Zabijcie wszystkich, Bóg swoich rozpozna.

Eluwina wszystkim (niektórzy pewnie wiedzą, że jest to jedno z młodzieżowych słów roku 2019, do TOP 3, link TUTAJ). Mi to słowo najbardziej się podoba, bo strasznie kojarzy mi się z Władcą Pierścieni (Eowina). Dzieci rosną, także trzeba być na czasie, po botem możemy się nie zrozumieć ;-). Tyle słowem wstępu. Dzisiaj mam dla Was kolejne opasłe tomiszcze <3.

Zabijcie wszystkich, Bóg swoich rozpozna

Po skończeniu Bram ze Złota nie mogłam znaleźć sobie miejsce. Zaczęłam chyba ze 3 różne książki i stwierdziłam, że to nie to. Nie tego szukałam po przeczytaniu trylogii Gołkowskiego. Biografia mi nie pasowała, powieść młodzieżowa też nie. W końcu moje oczy skierowały się na kolejne opasłe tomiszcze leżące na półce. Zabijcie wszystkich, Bóg swoich rozpozna Violetty Domagały wydawnictwa Novae res. Jeśli chodzi o autorkę to jest to moje pierwsze spotkanie z jej twórczością, natomiast jeśli chodzi o tego wydawcę to miałam już z nim styczność i jak dotąd się nie zawiodłam i nie odłożyłam książki na półkę z poczuciem straconego czasu.

z opisu wydawcy:

Przełom XII i XIII wieku, Europa Zachodnia. Eleonora Akwitańska, najpotężniejsza kobieta ówczesnej Europy, udaje się w podróż do Kastylii, by wskazać przyszłą królową Francji. Podjęta przez nią decyzja szokuje wszystkich i na zawsze zmieni dzieje starego kontynentu. Tymczasem w Langwedocji coraz większa część możnowładców, drwiąc z kościelnych kar, zaczyna jawnie wspierać katarską społeczność. Katarzy, od zawsze będący antagonistami wobec opływających bogactwem katolickich duchownych, są solą w oku papieża Innocentego III. Owładnięty żądzą anihilacji heretyków umysł najważniejszej głowy Kościoła przygotowuje plan definitywnego rozwiązania langwedockich problemów.

Czym zawinili katarzy? W jaki sposób obsesyjne myślenie jednej osoby rozwinie się w ideę przyświecającą możnym i duchownym katolickiej Europy? I jaką rolę w tym wszystkim odegra żądza? Pierwszy tom cyklu „Zabijcie wszystkich, Bóg swoich rozpozna” w fascynujący sposób przedstawia zalążek wydarzeń, które przyczyniły się do anihilacji katarów. Wiara i herezja, miłość i wzgarda, cnota i grzech, posłuszeństwo i przekora nigdy przedtem ani potem nie były sobie bliższe... 

Pomyślałam... czemu nie, może potrzebuję takiej ciężkiej i krwawej historii na rozluźnienie ;-). Już przy słowach wstępu stwierdziłam, że będzie bardzo interesująco, bo czyż słowo od autorki, brzmiące: "(...) tudzież dzieje autentycznych bohaterów, którzy żadnym namiętnościom nie kładli wszak tamy." Nie brzmi zachęcająco ? Na początku wiadomo, trudno się odnaleźć. Mnogość bohaterów, tytułów i zależności rodzinnych. Jednak z każdą kolejną kartką jest coraz lepiej i w pewnym momencie wchodzi się w tę historię całkowicie. 

Zawsze lubiłam opowieści z historią w tle. Jeszcze jak opowiadają o miejscach, w których byłam albo chociaż znam je ze słyszenia to już całkiem. Violetta Domagała jeszcze nie skradła mojego serca, ale jest na dobrej drodze. Bardzo podoba mi się to, że autorka nie zagłębia się w jakieś dziwne wątki typu "ona go kocha, ale nie może z nim być, bo jest z niższego stanu". Takie coś zawsze mi przeszkadzało, zamazywało ważniejszą cześć fabuły. W Zabijcie wszystkich, Bóg swoich rozpozna mamy konkrety. Wszystko się ze sobą łączy, autorka zadbała o bardzo klarowny opis postaci. Dokładnie wiemy czego możemy się spodziewać. Chyba właśnie to mnie przekonuje. Violetta Domagała udowadnia, że średniowiecze to nie tylko czas modlitw wznoszonych do Boga, ale i okres wielkich konfliktów, jeszcze większych sojuszy i spektakularnych historii (nie tylko miłosnych ;-)) Ale co się dziwić, przy takim tytule, wiadomo, ze nie będziemy się nudzić, a autorka dopiero się rozkręca, bo to jest tylko pierwszy tom tej sagi ;-)

Przed lekturą Zabijcie wszystkich, Bóg swoich rozpozna byłam sceptyczna. Średniowieeeeczeeee, serio, jakoś mi się nie wydaje to ciekawe. Lubię się tak mylić. Książka wciąga, autorka zadbała o najdrobniejszy element fabuły i tak jak w Grze o Tron, nie można się za bardzo przywiązywać do postaci ;-). Dodatkowo... to wszystko wydarzyło się naprawdę! Violetta Domagała nadała temu tylko rys fabularności. Jednak nie umniejszając Jej zdolnościom pisarskim, trzeba powiedzieć, że zrobiła to po mistrzowsku!

Na pewno nie jest to książka dla wszystkich, ale jeśli ktoś chciałby znaleźć się w Średniowiecznej Europie i zobaczyć, jak naprawdę się wtedy żyło... to zapraszam :-)