Zabieram sobie czas.

Dzisiaj, wyjątkowo wpis jest wtorkowy, a nie poniedziałkowy. Stało się tak, ponieważ wczoraj odbierałam swój prezent urodzinowy - tatuaż. Tak, chwalę się trochę, bo od bardzo dawna marzyłam o tym, a 30stka to idealny moment na realizację takiego marzenia :-). Jestem już stateczną, dojrzałą kobietą, która wie czego chce. Decyzja o tatuażu była przemyślana i przedyskutowana. Być może stanę się teraz wyrzutkiem społeczeństwa żyjącym na totalnym marginesie, bez pracy, na zasiłku (bo przecież tylko to czeka osoby z tatuażem), ale jestem gotowa na takie poświęcenie ;-).

#Naznaczony

Udało mi się skończyć "Naznaczonego" Agnieszki Antosik wydawnictwa AlterNatywne. Przypomnę tylko, że jest to historia Dylana, który wychowywał się w domu dziecka. Od zawsze był typem odludka, który ceni sobie swoją samotność. Zostaje adoptowany w wieku 15 lat, przez ludzi niewiele starszych od niego. W dniu jego 25 urodzin na jego nadgarstku pojawia się napis informujący o jego zdrowiu i numerze ewidencyjnym. Dzieje się tak dzięki szczepionce, którą po wojnie między Bohaterami i Antyistnieniami, podaje się każdemu, aby uniknąć niekorzystnych związków, czy obciążeń genetycznych.. Dylan, jako dorosły człowiek wyprowadza się z domu swoich opiekunów i zaczyna pracę jako DJ w różnych klubach. Jednak ciągle szuka czegoś, co mogło by wypełnić jego wewnętrzną pustkę. Okazuje się, że jest tym ludzkie cierpienie. To oczywiście w dużym skrócie, ponieważ cała historia jest bardziej zawiła. 

Zaczynając czytać "Naznaczonego" byłam bardzo zaciekawiona. Główny bohater przedstawia się jako postać bardzo wyrachowana, zimna i introwertyczna. Nie obchodzą go codzienne obowiązki, ani problemy. Nawet kiedy jego najbliżsi zaczynają cierpieć, przechodzi obok tego obojętnie. Kiedy Dylan staje się samodzielny, jego sytuacja się zmienia. Staje się ekstrawertykiem. Jednak emocje, jakie go przyciągają są całkowicie negatywne, tj. ból, strach, czy złość. Agnieszka Antosik funduje nam bardzo złożoną i zakręconą historią. Charakter głównego bohatera zmienia się  dość często i to diametralnie. Wszystko zależy od tego, czego akurat potrzebuje. Nietuzinkowi bohaterowie i interesująca fabuła gwarantują dobrze spędzony czas z tą książką. Dawno nie czytałam nic takiego, gdzie negatywny bohater może być centralnym punktem fabuły, dlatego jak najbardziej zachęcam do zapoznania się z tą pozycją :-)

#Zabieram sobie czas

Nie długo minie rok odkąd zaczęłam prowadzić bloga. Dlatego naszła mnie pewna myśl. Każdy kto prowadzi bloga i chce zdobywać czytelników musi poświęcić temu sporo czasu. Łatwiej byłoby tego nie robić, ale chcąc zaistnieć w sieci nie ma się wyboru ;-). Po co, po co zabieramy sobie cenny czas, który możemy spożytkować na coś innego, może nawet lepszego? Wydaje mi się, że w dzisiejszych czasach brakuje dyskusji, dajemy lajki, czasami komentarze, jeszcze rzadziej rozmawiamy o tym co zobaczyliśmy i czego doświadczamy. Blog jest nie tylko formą pamiętnika, ale i sposobem na wyrażenie własnego zdania za pomocą...słów, a nie emotikonów. Bardzo lubię prowadzić bloga, dzięki temu, że piszę tutaj, dowiedziałam się o sobie wiele interesujących rzeczy. Okazało się, że mam coś do powiedzenia a dodatkowo chętnie czytam Wasze głosy. Pytacie jak jako mama dwójki dzieci znajduję czas na czytanie. Odpowiedź jest bardzo prosta. Organizacja. Wiem ile czasu mogę poświęcić na inne rzeczy, nie związane z domem i rodziną i dzięki temu znajduję czas na czytanie, czy oglądanie. Pamiętajcie Kochani, że to tylko od nas zależy ile czasu poświęcimy dla siebie, ponieważ nie jest to może priorytetem w organizowaniu dnia, warto znaleźć 5 minut (1 strona książki, no góra dwie ;-)) dla siebie.

#Udało mi się

W tym tygodniu obejrzałam:

- kolejne 1,5 odcinka ST

- odcinek Kroniki Times Squer

- Ralph Demolka w Internecie

Przeczytałam:

- "Naznaczonego" Agnieszki Antosik
- zaczęłam "Tron Cezara" Stevena Saylora
- zaczęłam "Porwanie w Różogrodzie" Renaty Opala